Voortreffelijk songwriter

Francine Postma was door Edo Donkers meegenomen naar het podium Peter en Leni in Steendam voor een reis door de Americana. Een spannend avontuur, want beide hadden elkaar van te voren alleen via sociale media gesproken en met een half uurtje oefen tijd vooraf was het maar de vraag of het op het podium zou klikken.

Edo Donkers staat al jaren te boek als één van de betere Americana songwriters van Nederland die niet alleen zijn eigen werk vertolkt, maar ook dat van andere en zo een pleitbezorger is voor deze muziekstroming. Zijn in 2017 verschenen album ‘Fortress’ houdt hem zo druk in de weer dat hij noodgedwongen op zijn website de waarschuwing: “Het nieuwe album van singer-songwriter Edo Donkers is er! Hij is zo druk met ‘Fortress‘, dat deze website ’t haast niet kan bijhouden”, heeft moeten plaatsen. “Mis de concerten van Edo niet!”, is dan het vervolg. Een gelukje dus dat de man nog tijd heeft om in het bijprogramma van Art Carnivale te staan en al snel blijkt dat de neus van programmeur Peter van Zeijl ook nu hem niet in de steek heeft gelaten, want met een prettige mix van liedjes boeit Donkers.

Hij maakt er aanvankelijk alleen een ongedwongen middag van, hoewel hij in ‘Resistant to Change’ nog even de haast van de aanreis mee het concert in neemt, maar bij het tweede nummer ‘Back to The Muse’ is hij weer helemaal Zen en als dan het prachtige ‘Face of The Earth’ inzet, ja dan kun je alleen maar kalm zijn, want in dit liedje stijgt hij door in de huid van astronaut André Kuipers te kruipen boven de haast en strubbelingen van alle dag uit. In het begin veel eigen werk. ‘Beneat American Skies’ is het eerste nummer waarbij Francine Postma haar entree maakt. De muzikale klik tussen beide en het publiek is er al snel en haast naadloos gaan de stemmen samen in dit hoopvolle liedje dat vanuit 2008 terugkijkt op 1968 en hoeveel er is veranderd en dat de Verenigde Staten wellicht ooit een president zou kunnen hebben die niet blank was. Inderdaad, gekeken vanuit 2018 is er wederom veel veranderd. Na het vlotte ‘Resurection Town’ de eerste cover van de dag met het minder bekende Bob Dylan nummer: ‘Mama, you have been on my mind’.

Na de korte eerste set een langere tweede set, met ook meer Postma. Vlot en ferm is daarbij ‘A Sense of Home’ en tot de hoogtepunten van het concert hoort ‘Reconcile’. Een gevoelig liedje over een conflict in de persoonlijke sfeer dat wellicht ooit weer goed komt, zo vertelde Donkers, maar misschien ook wel niet. Net als al de liedjes kreeg het een aankondiging, waarbij de zanger het liedje net wat meer body gaf.

Edo Donkers is een voortreffelijk songwriter en een goede en degelijke vertolker van zijn werk. Een prettige stem, die aangevuld werd door de zang van Francine Postma in liedjes als ‘Lady Bug’, ‘Lonely Out There’ en ‘Drinking From The Same Well’. Daarnaast mooie interpretaties van liedjes bijvoorbeeld ‘Tom Waits of ‘Bruce Springsteen’. ”Fortress of Hope’ was zijn laatste eigen lied, voor hij wederom een fijn concert, Donkers rekende uit dat hij inmiddels 3 procent van alle concerten op dit podium heeft gegeven, nadat hij afsloot met het James Taylor nummer ‘Carolina in my Mind’.

The next gig, 24 juli 2018
Scroll naar boven